Είναι το μοναδικό νησί των Επτανήσων στο οποίο μπορείς να φτάσεις οδικώς. Και στην πρακτικότητα αυτή, κατά κύριο λόγο, οφείλει την μεγάλη επισκεψιμότητά της η Λευκάδα. Φυσικά, και στις εκατομμύρια φωτογραφίες από τις παραλίες της οι οποίες φέρνουν το νησί υψηλά στις κατατάξεις παγκόσμιων τουριστικών οδηγών. Οι δύο παραπάνω λόγοι ήταν οι βασικοί που συνετέλεσαν στην επιλογή της Λευκάδας για τις καλοκαιρινές διακοπές του 2016. Κι έτσι, η ανυπομονησία για τις γαλάζιες θάλασσες μεγάλωνε όσο έφτανε ο καιρός να ξεκινήσει το ταξίδι.
Ξεκινώντας οδικώς από Θεσσαλονίκη μια στάση στην Πρέβεζα ήταν επιβεβλημμένη, ειδικά μετά τις κουραστικές εκείνες στροφές της διαδρομής μετά τα Γιάννενα. Αφού στο τσακ γλιτώσαμε να βρεθούμε με μια πέστροφα παραμάσχαλα (οι ταμπέλες για πώληση “ζωντανής πέστροφας” είναι περισσότερες κι από τις πινακίδες οδοσήμανσης), η όρεξη για ψαροφαγία είχε ανοίξει κι έτσι καταλήξαμε στην “Τρελή Γαρίδα”. Εξαιρετικό το ομώνυμο πιάτο, κι απο κοντά ακολουθούν οι πιο ζουμερές ψητές σαρδέλες που έχω φάει εδώ και καιρό.
Αφού περάσαμε την πλωτή γέφυρα που ενώνει το νησί με τις ακαρνανικές ακτές, φτάσαμε απόγευμα πια στο ξενοδοχείο κι είπαμε να κάνουμε μια βουτιά σε μια από τις κοντινές παραλίες. Οι επιλογές δεν ήταν πολλές κι έτσι καταλήξαμε στον Επισκοπό, μια παραλία με καθαρά νερά και βότσαλο και στο beach bar “Pavezzo by the sea”, έναν όμορφο, ήσυχο και φιλικό χώρο, οργανωμένο με ξαπλώστρες και ντουζ.
Άποψη της παραλίας “Πευκούλια”
Κι αφού το βράδυ χαλαρώσαμε με ένα ποτό στον ατμοσφαρικό χώρο του NV Beach Bar, ξυπνήσαμε το επόμενο πρωί για να κινήσουμε για την “κοσμοπολίτικη” παραλία Κάθισμα. Η παραλία κάθε άλλο ανταποκρίνεται στην εν λόγω περιγραφή, αφού τόσο οι προσφερόμενες υπηρεσίες από τα beach bar, αλλά και ο περιβάλλον χώρος δεν συνηγορούν σε κάτι τέτοιο. Στενοί χωματόδρομοι, ξαπλώστρες περασμένης δεκαετίας, καφές και πάρκινγκ- κυρίως υπό τον ήλιο- με χρέωση (ανάλογα το beach bar). Μουσική ακούγεται μόνο στο χώρο των beach bar, για άλλ@ θετικό, αρνητικό για όσ@ έχουν στο μυαλό τους beach bar Χαλκιδικής. Δεν θα ησυχάσεις όμως, και γι’αυτό φροντίζουν οι “ντελάληδες” των ημερήσιων κρουαζιέρων, που φροντίζουν να ενημερώσουν για τις προσφορές που υπάρχουν. Ακόμα κι αν εσένα δεν σου καίγεται καρφί να τις ακούσεις, θα το κάνεις έτσι κι αλλιώς, αφού όλο και κάποι@ γύρω σου θα θελήσει να ενημερωθεί απλώς για να σου σπάσει τα νεύρα- χωρίς να το θέλει- ή μπορεί και όχι.
H ορεινή Λευκάδα αποδείκνύεται πολύ πιο ενδιαφέρουσα απ΄ ότι η παραθαλάσσια.
Θέα από το εστιατόριο Ράχη
Αν θέλεις να ηρεμήσεις από όλα αυτά και σε έχει πιάσει η πείνα ξεκίνα για το χωριό Εξάνθεια. Στα 600 μ υψόμετρο θα βρεις το εστιατόριο “Ράχη” με καταπληκτική θέα και πολύ καλό φαγητό. Για την εμπειρία και τη θέα, σε όποιο σημείο της Λευκάδας κι αν έχετε επιλέξει να μείνετε, πρέπει να το επισκεφτείτε. Ο δρόμος ορεινός και στενός, όπως σχεδόν όλοι οι επαρχιακοί δρόμοι στην Ελλάδα. Προτιμήστε να βρεθείτε μετά τις 14:00 που ανοίγει η κουζίνα του, με την καλύτερη ώρα να είναι νωρίς το απόγευμα. Αλλιώς, κινδυνεύετε να μείνετε και νηστικ@ και όρθι@! Αξίζει, εκτός από την θέα, να το επισκεφτείτε για το Λευκαδίτικο λουκάνικo που σερβίρει και για να βλέπεις την ώρα που εσύ βουτάς στην τυροκαυτερή, δεκάδες τουρίστες να πραγματοποιούν τη βουτιά τους με αλεξίπτωτο πλαγιάς.
Για να επισκεφτείτε τις παραλίες των Εγκρεμνών και το Πόρτο Κατσίκι θα πάρετε ένα από τα δρομολόγια που ξεκινούν από το Νυδρί. Θα το καταλάβετε από μακριά, ειδικά το βράδυ, όταν και θα δείτε τα πλοία δεμένα στο ομώνυμο λιμανάκι, φωταγωγημένα ωσάν να αναμένουν το Γιάννη Φλωρινιώτη να βγει στο πρώτο πρόγραμμα. Εναλλακτικά, επιλέξτε να ξεκινήσετε από το όμορφο και ήσυχο λιμανάκι της Βασιλικής, στην παραλία της οποίας θα δείτε εκατοντάδες windsurfers να παλεύουν με τα κύματα.
Απογοητευτική η -βραβευμένη με γαλάζια σημαία!- παραλία του Μικρού Γυαλού, στην οποία λόγω καιρού είχαν καταφύγει ιστιοπλοϊκά και μηχανοκίνητα σκάφη, αφήνοντας το πετρελαϊκό αποτύπωμά τους στα νερά. Μεγαλύτερη απογοήτευση ήταν όμως ότι δεν μπορούσες να ξεπλυθείς από το λάδι που είχε μείνει μετά τη βουτιά πάνω σου, αφού η μοναδική ντουζιέρα στην παραλία δεν είχε καν “κεφαλή”. Με το φόβο μην αυτοαναφλεγούν κάτω από τον αυγουστιάτικο ήλιο από το πετρέλαιο αναζητούσαν λίγο καθαρό νερό, μαζί με εμένα, και τρεις Ιταλοί. Την κατάσταση έσωσε το παρακείμενο κάμπινγκ, στο οποίο και καταφύγαμε.
Όσο οι μέρες περνούσαν, η φήμη “των γαλάζιων παραλιών” του νησιού αποδομούνταν. Αντίθετα, η ορεινή Λευκάδα αποδείχθηκε πολύ πιο ενδιαφέρουσα απ΄ ότι η παραθαλάσσια. Η διαδρομή μέσα στο πράσινο θα σας αποζημιώσει, αν και το οδικό δίκτυο κουράζει.
Στην είσοδο για τους καταρράκτες 
Εικόνα από τους καταρράκτες 
Ένας διαφορετικός “καταρράκτης” στο χωριό Εγκλουβή
Πρώτη στάση στους καταρράκτες του Νυδριού και το φαράγγι του Δημοσάρη. Μετά το ξύλινο καφέ, που σηματοδοτεί την έναρξη της διαδρομής, ξεκινάτε την ανάβαση ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση πυκνή και θεόρατους βράχους. Το νερό σχηματίζει μικρές βάθρες στις οποίες μερικοί τόλμησαν να βουτήξουν, παρά τη χαμηλή θερμοκρασία του νερού. Μην φανταστείτε ορμητικούς καταρράκτες, ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, γιατί θα απογοητευτείτε. Θα σας αποζημιώσει όμως το επιβλητικό τοπίο.
Ανεβείτε στην Εγκλουβή για να αγοράσετε τις περίφημες φακές που παράγει το χωριό. Ο συγκεκριμένος σπόρος εχει σπάνιο γενετικό υλικό και δείγμα του φυλάσσεται στον ΟΗΕ (!) και στη Συρία στο Διεθνές Κέντρο Έρευνας για ξηρές περιοχές. Αν δεν ξέρετε πως να τις μαγειρέψετε, εμπνευστείτε μια διαφορετική εκδοχή, με κολοκυθάκι, καρότο και σαλάμι αέρος, στο εστιατόριο “Στ’ Αλώνι”, στην είσοδο του χωριού Χορτάτα. Το εστιατόριο – και το χωριό- δεν το βρεις σε τουριστικούς οδηγούς, άρα αυτομάτως γλιτώνεις από τις ορδές των τουριστών- κυρίως ιταλικής, σερβικής και ρωσικής καταγωγής,- που έχουν κάνει κατάληψη στο νησί.
Κι αν βαρεθείτε από την ησυχία της φύσης, μια βόλτα στο κέντρο της Λευκάδας θα σας φέρει στα ίσια. Πολύβουο το βράδυ, αφού συγκεντρώνει σχεδόν όλη τη νυχτερινή ζωή του νησιού. Καλύτερη ώρα να το επισκεφτείτε γύρω στο απόγευμα, λίγο πριν ανοίξει η αγορά. Για τους γλυκατζήδες, μια στάση στο One Red Dot επιβάλλεται. Φρέσκα, χειροποίητα γλυκά ημέρας και πολύ καλός καφές.
Καφέ στο κέντρο της πόλης 
Ένα από τα πολλά σιδερένια καμπαναριά της Λευκάδας 
Είσοδος σπιτιού
Το κέντρο της πόλης έχει αρκετή κίνηση και φασαρία, ειδικά τις απογευματινές ώρες του καλοκαιριού. Αξίζει όμως να το περπατήσετε λίγο πριν ανοίξει η αγορά, για να απολαύσετε τη βόλτα στον παραδοσιακό οικισμό με τα χρωματιστά, αντισεισμικά κτήρια (που χτίστηκαν μετά το σεισμό του 1825 σύμφωνα με τον αγγλικό αντισεισμικό κανονισμό). Στο κέντρο ξεχωρίζουν τα σιδερένια καμπαναριά των εκκλησιών, στην κατασκευή των οποίων κατέφυγαν οι κάτοικοι λόγω της σεισμικότητας του νησιού.
Το aftermath των διακοπών στη Λευκάδα δεν ήταν θετικό. Κι αυτό γιατί οι προσδοκίες μας διαψεύτηκαν από την πραγματικότητα. Το νησί αξίζει να επισκεφτεί κανείς με ιστιοπλοϊκό, αφού οι καλές παραλίες δεν είναι προσβάσιμες οδικώς. Αν επιλέξει όμως να κάνει ορεινές διακοπές , windsurfing, παραπέντε ή να απομονωθεί, τότε- μπίνγκο- πέτυχε διάνα!
Καφενείο “Λυστράτα” στην Εγκλουβή
