Η πόλη της μαύρης λίμνης, Δουβλίνο.

Δεν ξέρω αν “Δουβλίνο” θα γράφει η καρδιά σου όταν πάψει να χτυπά και κατά πόσο θα ταυτιστείς με τον James Joyce¹ στον οποίο και αποδίδεται αυτή η φράση. Το σίγουρο είναι πως το Δουβλίνο δεν θα σου μείνει αδιάφορο, αφού δεν έχει ένα μόνο πρόσωπο. Κι αυτό γιατί, η πόλη αρνείται να “φυλακιστεί” σε στερεότυπα και να αγκιστρωθεί στο βαρύ παρελθόν της. Τόσο η Ιρλανδία όσο και η πρωτεύουσά του, βρίσκονται σε μια διαρκή νιότη² και συνεπώς, σε μια ανανεωτική εγρήγορση.

Φτάνοντας στο Δουβλίνο θα σου κάνουν εντύπωση οι άνθρωποι που μιλούν γρήγορα με μια ενδιαφέρουσα προφορά, οι πινακίδες με πράσινα, καλλιγραφικά γράμματα μιας περίεργης, σχεδόν παραμυθένιας γλώσσας.

Πολλά μπορεί να σε φέρουν στο Δουβλίνο. Μια φτηνή πτήση της Ryanair (η μεγαλύτερη low cost αεροπορική έχει την βάση της στα περίχωρα του Δουβλίνου), η αγάπη σου για την μπύρα (η Guinness αποτελεί την πιο γνωστή παγκοσμίως μαύρη μπύρα και δημιουργήθηκε πριν 261 χρόνια στο Δουβλίνο), η απόλαυση στην πηγή του “νερού της ζωής” aka whiskey (η λέξη προέρχεται από το ιρλανδικό “uisce beatha”), σπουδές (το “Trinity College” αποτελεί ένα από τα ιστορικότερα και πρώτα πανεπιστήμια της Ευρώπης), περιέργεια να δεις την αυθεντική εκδοχή μιας ιρλανδέζικης pub και να διαπιστώσεις αν όντως πρόκειται για την πόλη της ασταμάτητης διασκέδασης. Όμως, το Δουβλίνο δεν εξαντλείται σε όσα διαβάζεις σ’έναν τουριστικό οδηγό ή σε πληρωμένες καταχωρήσεις για weekend/city breaks. Πρόκειται για την αστική εκδοχή του “Shire” από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Μόνο που αυτή η Μέση Γη δεν είναι αποκύημα φαντασίας, αλλά μια πόλη που η καρδιά της πάλλεται ακατάπαυστα εδώ και αιώνες.

Το Δουβλίνο ορίζεται ουσιαστικά από τον ποταμό Liffey που κόβει την πόλη σε δύο μέρη. Το χώρισμα αυτό έρχονται να καλύψουν οι 24 γέφυρες, οι οποίες εκτός του να ενώνουν τις δυο όχθες, αντανακλούν τον πολυσχιδή χαρακτήρα και την ιστορία της πόλης. Από τις πιο γνωστές οι Mellows Bridge ((αποκαλούμενη και “old man of the river” είναι η παλαιότερη σωζόμενη μέχρι και σήμερα γέφυρα στον αστικό ιστό του Δουβλίνου), Ha’Penny Bridge (κατασκευάστηκε το 1816 και πήρε το όνομά της από το τίμημα των διοδίων (Half Penny, 1/2 λίρα) που απαιτούντο για την διάβασή της), Samuel Beckett Bridge (σχεδιάστηκε από τον Santiago Calatrava και έχει εμπνευστεί το σχήμα της από την κέλτικη άρπα, το εθνικό σύμβολο της Ιρλανδίας), και η πιο πρόσφατη Rosie Hackett Bridge (το όνομα προέκυψε μετά από ανοιχτή προς το κοινό διαδικασία ονοματοδοσίας το οποίο και αφιέρωσε την γέφυρα στην μνήμη ενός συμβόλου του συνδικαλισμού και της προάσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, αγωνίστριας για την απελευθεύρωση της Ιρλανδίας από το βρετανικό στέμμα κατά την “Εξέγερση του Πάσχα” το 1916).

Πρόκειται για την αστική εκδοχή του “Shire” από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Μόνο που αυτή η Μέση Γη δεν είναι αποκύημα φαντασίας, αλλά μια πόλη που η καρδιά της πάλλεται ακατάπαυστα εδώ και αιώνες.

Στην καρδιά του νότιου Δουβλίνου βρίσκεται η πλακόστρωτη γειτονιά του Temple Bar, η πιο τουριστική, ζωντανή, πολύβουη, η πιο χαρακτηριστική περιοχή του κέντρου. Συγκεντρώνει τουριστικές ορδές, μουσικούς του δρόμου, δεκάδες pubs, πολυάριθμα στενά, τουριστικά μαγαζιά, ενδιαφέρουσα street art, βιβλιοπωλεία και σινεμά. Προτίμησε να την βολτάρεις πρωινή ώρα για να μπορέσεις να θαυμάσεις την ομορφιά της πριν την καταπιεί το πλήθος. Αν δεν έχεις πάρει ήδη το πρωινό σου, σίγουρα θα βρεις κάτι ενδιαφέρον να γεμίσει το κενό σου στο Queen of Tarts, το οποίο διατηρεί δυο καταστήματα στην γειτονιά. Αν επιλέξεις εκείνο της Cork Hill, συνδύασέ το με μιαν επίσκεψη στο κάστρο του Δουβλίνου (μικρότερο απ’ότι ίσως περιμένεις), το οποίο στέκει πίσω από το Δημαρχείο της πόλης. Ο μεσαιωνικός του πύργος χρονολογείται απ’ το 1204/28, στην υπόγεια κρύπτη θα δεις απομεινάρια απ’ το φρούριο των Βίκινγκς που υπήρχε στην τοποθεσία, τα προεδρικά διαμερίσματα, το νεο-γοτθικό Βασιλικό Παρεκκλήσι και τους όμορφους κήπους του κάστρου, εκεί που κάποτε βρισκόταν η Dubh Linn, η “μαύρη λίμνη” που έδωσε το όνομά της στην ιρλανδική πρωτεύουσα.

Προσόψεις κτηρίων με γεωργιανή αρχιτεκτονική

Λίγο δυτικότερα από το κάστρο, θα δεις τον Καθεδρικό Ναό της πόλης (Christ Church), την παλαιότερη μεσαιωνική εκκλησία της πόλης. Η εκκλησία χρονολογείται απ’ το 1028 και πέρα απ’ το ατμοσφαιρικό εσωτερικό μπορείτε να εξερευνήσετε και την κρύπτη του, τη μεγαλύτερη της Ιρλανδίας – διάσημη συν τοις άλλοις για τη βιτρίνα με τις μούμιες μιας γάτας κι ενός ποντικιού που οι ντόπιοι αποκαλούν “Τομ και Τζέρι”! Διασχίζοντας την νεο-γοτθική αψίδα που αποτελεί και τοπόσημο της περιοχής, θα βρεθείς στο μουσείο Dublinia. Αν δεν έχεις ιδέα για την ιστορία της πόλης, η οποία πάει πίσω στους Vikings, εδώ είναι η ευκαιρία να μάθεις τα βασικά. Κι από τα πιο βασικά ιστορικής, πολιτικής και θρησκευτικής σημασίας μνημεία είναι εκείνο του μεσαιωνικού ναού του Αγ.Πατρικίου (St.Patrick’s Cathedral) προστάτη και “φωτιστή” της Ιρλανδίας, ενός ιεραπόστολου, μετέπειτα επισκόπου και διαδότη του χριστιανισμού στην Ιρλανδία -που μέχρι τότε πίστευε στις θεότητες των Δρυίδων-, και έμελε να συνδεθεί το όνομά του με την κατανάλωση χιλιάδων λίτρων μπύρας από πλήθη “πιστών” που, στις 17 Μαρτίου (St. Patrick’s day)³, ημέρα του θανάτου του, φορώντας το τριφύλλι⁴ πάνω τους “πίνουν” στο όνομά του.

Αν κουράστηκες, πάρε μια ανάσα στο παρακείμενο πάρκο ή αν βρέχει ή έχει κρύο, δοκίμασε να ζεσταθείς στο κοντινό Two Puppy που σερβίρει εξαιρετικό καφέ, μικρά ζεστά γεύματα και γλυκίσματα χρησιμοποιώντας υλικά από ντόπι@ παραγωγούς. Αν ο καιρός το επιτρέπει, αφιέρωσε λίγο χρόνο στην γειτονιά και δες τα γεωργιανής αρχιτεκτονικής σπίτια με τις χρωματιστές πόρτες και τα κόκκινα τούβλα κι αν θέλεις λίγο ακόμα πράσινο, ξεκίνα να κατηφορίζεις προς το St. Stephen’s Green, ένα από τα ομορφότερα πάρκα μέσα στον αστικό ιστό του Δουβλίνου.

Σε περίπτωση που σε πιάσει λιγούρα, το κοντινό Hatch&Sons είναι μια καλή επιλογή την οποία προτιμά ο ντόπιος πληθυσμός. Διαθέτει μικρό μενού, συνεργάζεται με οικογενειακές φάρμες και μικροπαραγωγούς και προσφέρει ιρλανδικής εμπνεύσεως πιάτα. Ευκαιρία να δοκιμάσεις τα Waterford blaas, τα παραδοσιακά μικρά λευκά ψωμάκια γεμιστά με διάφορα κρέατα, τυριά, λαχανικά. Αν “διψάς” για λίγη τέχνη κι ιστορία το Little Museum of Dublin θα σου πει την ιστορία της πόλης χωρίς να σε κουράσει. Λίγο παρακάτω, θα βρεθείς στο διάσημο Trinity College (ανήκει στο ίδρυμα του Πανεπιστημίου του Δουβλίνου), όπου σπούδασαν ο Όσκαρ Ουάιλντ και ο Σάμιουελ Μπέκετ. Διασχίζοντας τον καταπράσινο κήπο του, θα δεις κτίρια αρχαιοελληνικού ρυθμού, την Science Gallery όπου οργανώνονται συνεχώς νέα events που συνδέουν την επιστημονική κοινότητα με την τοπική κοινωνία. Αν έχεις λίγο χρόνο, αφιέρωσέ τον σε μια ξενάγηση που προσφέρουν έναντι μικρού αντιτίμου φοιτητ@ του πανεπιστημίου. Αναζήτησε το κτήριο της πανεπιστημιακής βιβλιοθήκης όπου στεγάζονται κι απλώνονται κάτω από τις καμάρες της αίθουσας (Long Room⁵) 200.000 από τις παλαιότερες εκδόσεις και χειρόγραφα της βιβλιοθήκης. Στην πίσω έξοδο του πάρκου, θα δεις επίσης ι μερικά από τα επιβλητικότερα κτίρια του Δουβλίνου (πχ το Εθνικό Μουσείο, την Εθνική Πινακοθήκη, την Εθνική Βιβλιοθήκη (και τα τρία με δωρεάν είσοδο) κα).

Από το εσωτερικό της πανεπιστημιακής βιβλιοθήκης του Trinity College

Αν πάλι βαρέθηκες την ησυχία, ο μεγάλος εμπορικός πεζόδρομος τη Grafton Street θα φροντίσει να στην χαλάσει. Αν θέλεις όμως λίγο «ντόπιο» χρώμα, ετοιμάσου να βρεθείς στη βόρεια πλευρά του κέντρου, διασχίζοντας την γέφυρα O’Connell πάνω από το ποτάμι και συνεχίζοντας στον ομώνυμο δρόμο. Μην μείνεις όμως σε αυτόν, αλλά στρίψε σε ένα από τα κάθετα σε αυτόν δρομάκια, όπως το Henry ή το Abbey Street όπου διοργανώνονται υπαίθριες αγορές, ethnic μαγαζάκια, μουσικούς αλλά και ντόπιο πληθυσμό που κάνει τις αγορές του. Για καλτ ατμόσφαιρα που θυμίζει «λαϊκό παζάρι» αναζήτησε το Liberty Market, στα δυτικά του κέντρου, μια στεγασμένη αγορά σε ένα μεγάλο υπόστεγο σύστημα διαδρόμων. Βγαίνοντας από αυτή, θα βρεθείς σε μια ήσυχη από τουρίστες περιοχή, με παράξενες πόρτες, ιδιαίτερα χρώματα και κρυμμένες αυλές.

Μια άλλη γειτονιά που αξίζει να επισκεφτείς είναι η εκείνη των Docklands, ανατολικά της πόλης. Η εκτενής ανάπλαση της περιοχής ευθύνεται για τα φουτουριστικά κτίρια και τα πολύχρωμα δημόσια έργα τέχνης που θα δείτε διάσπαρτα ανάμεσα στις ιστορικές ατραξιόν. Tο κόκκινο “χαλί” της εντυπωσιακής πλατείας Grand Canal, το Συνεδριακό Κέντρο του Δουβλίνου και το θέατρο Grand Canal, γνωστό και ως Bord Gais Energy, είναι μόνο μερικά απ’ τα σημεία που άλλαξαν το πρόσωπο της περιοχής. Βέβαια, όσο φουτουριστική και αποστομωτική κι αν είναι η ανάπλαση της περιοχής, στην καρδιά της πιο σύγχρονης γειτονιάς του Δουβλίνου ένα “παλιό σκαρί” κλέβει την παράσταση. Πρόκειται για την ρέπλικα του ιστορικού πλοίου Jeanie Johnston, που μετέφερε τους /τις μετανάστες/ριες στον “Νέο Κόσμο” την περίοδο του Μεγάλου Λοιμού.

Πριν φύγεις από το Δουβλίνο προσπάθησε να βγεις λίγο έξω από το τουριστικό κέντρο για να θαυμάσεις την εκπληκτική ακτογραμμή της πόλης. Ο προαστιακός DART θα σε μεταφέρει στα πανέμορφα ψαροχώρια της περιοχής, στους εντυπωσιακούς βράχινους σχηματισμούς του Howth και τον διάσημο φάρο Baily. Κι αν ο χρόνος σου το επιτρέπει, πέρνα μια βόλτα από το Howth Market για να δοκιμάσεις την αυθεντική εκδοχή του ιρλανδέζικου street food.

Αν σε ενδιαφέρει να μείνεις μακριά από τις ορδές τουριστριών και τουριστών, αλλά να απολαύσεις αυθεντική ατμόσφαιρα ιρλανδικής μπυραρίας και διασκέδασης, μην αγχώνεσαι, υπάρχουν επιλογές. Για παράδειγμα, η Devitt’s Pub (με 7 μέρες την εβδομάδα ζωντανή μουσική), η P’Macs Pub, η Peruke & Periwig (στο ισόγειο κλασική ατμόσφαιρα pub, αλλά κι ένα speakeasy cocktail bar στον όροφο το οποίο σερβίρει κοκτέιλ με ονόματα τραγουδιών). Αν θέλεις όμως κάτι λίγο τουριστικό, αλλά τρόπον τινά “αυθεντικό” κάνε μια βόλτα από την Brazen Pub, την παλαιότερη μπυραρία της Ιρλανδίας (χρονολογείται από το 1198). Σε περίπτωση που θέλεις κάτι πιο σύγχρονο αλλά ταυτόχρονα παραδοσιακό, το Sitting Room είναι μια καλή ιδέα, αφού προσφέρει εξαιρετικά κοκτέιλ σε έναν χώρο διαμορφωμένο σαν καθιστικό σπιτιού. Το Δουβλίνο προσφέρει πολλές επιλογές και για φαγητό μακριά από τα συνηθισμένα burger και τα αλμυρά snacks που συνοδεύουν την μπύρα. Δοκίμασε το Mister S για αυθεντικά ιρλανδέζικα κρέατα (μια καλή επιλογή είναι η Smoked Angus Shortrib), το Mayfield Deli & Eatery (στεγάζεται σε κτήριο που ήταν παλιά κρεοπωλείο, έχει μιαν όμορφη αυλή και ωραία αίσθηση θαλπωρής στο εσωτερικό του), το Klaw για θαλασσινά.

Χάλκινο σκεύος βρασμού για την παραγωγή ιρλανδικής μπύρας

Αν αγαπάς τα μουσεία, την λογοτεχνία, τις τέχνες, την θάλασσα, τότε το Δουβλίνο είναι σίγουρα ο προορισμός που θα καλύψει όλα σου τα ενδιαφέροντα. Είναι μεγάλη η λίστα των μουσείων της πόλης οπότε, εκτός από αυτά που σίγουρα θα δεις στους τουριστικούς οδηγούς (και σε προτρέπω να μην αμελήσεις να δεις το “Βιβλίο των Κελλς” (Book of Kells⁶), να αναζητήσεις τα ίχνη των λογοτεχνικών γιγάντων στο Μουσείο Ιρλανδών Συγγραφέων και την πρώην φυλακή Kilmainham Gaol⁷), συμπεριέλαβε στην λίστα σου το National Maritime Museum of Ireland, το Irish Emigration Museum (για να μάθεις για την ιρλανδική διασπορά), και το National Leprechaun Museum (για να ζήσεις την εμπειρία των νεράιδων, των ιρλανδών καλλικάντζαρων (leprechauns) και των μύθων της ιρλανδικής λαογραφίας).

Φτάνοντας στο Δουβλίνο θα σου κάνουν εντύπωση οι άνθρωποι που μιλούν γρήγορα με μια ενδιαφέρουσα προφορά, οι πινακίδες με πράσινα, καλλιγραφικά γράμματα μιας περίεργης, σχεδόν παραμυθένιας γλώσσας, οι αντιθέσεις της πόλης που στροβιλίζεται μεταξύ του σύγχρονου και του ιστορικού ανέμου που γεμίζει την γάμπια των ανθρώπινων καραβιών της που φτάνουν ως τα πέρατα της γης. Φεύγοντας από την πόλη, σίγουρα θα ξαναγυρίσεις. Κι αυτό γιατί ένα κομμάτι της καρδιάς σου θα έχει μείνει εκεί.